Pustynia Zachodnia, Egipt, listopad 2008
Ghard Abu Muhariq 
Ojciec Ruchu tak w wolnym tlumaczeniu nazywa się najdłuższa w Egipcie i chyba na świecie wydma. Wał piachu o średniej szerokości 10 km ciągnie się od wysokości depresji Baharija 500 km na poludnie, gdzie spada z 500 metrowego płaskowyżu do depresji Kharga i w postaci pojedynczych wydm barchanów podąża aż do granicy Sudanu. Piasek w tej wydmie wędruje powoli na południe, tworząc w tej wędrówce poplątane i pokrzyżowane ze sobą formy wyrastające kilkadziesiąt metrów nad otaczającą wydmy skalisto - żwirową pustynię. Spędziliśny na Muhariku trzy dni śpiąc w namiotach w dolinkach pomiędzy wydmami i wędrując z aparatem po jego bezkresnych krzywiznach. Oglądaliśmy nie tylko przedziwne kształty i wzory na powierzchni piachu ale i niesamowite kolory jakie przyjmuje piasek w zależności od pory dnia. Róże na godzinę przed wschodem i po zachodzie słońca, brązy tuż po wchodzie i przed zachodem i wpadające w zieleń i pomarańcz odcienie żółci w środku dnia. Zapraszam na spacer po Muhariku naszymi śladami [81 zdjęć].
<= Zdjęcia na monitor o rozdzielczości 1280*1024.

.

Pustynie na zachód od Muhariq 
Muhariq rozciąga się w poprzek wielkiej skalisto-żwirowej pustyni. Przejechaliśmy jej fragment po zachodniej stronie. Całe dziesiątki kilometrów to płaskie, żwirowe pola w czarnym i szarym kolorze - kompletny bral jakkiegokolwiek krajobrazu. Jednak na uskokach płaskowyży pojawiają sie ciekawe formy przypominające stożki wulkanów. Są miejsca, gdzie wyłaniają się biale marmurowe skały, niewielkie pasma stromych wydm, skamieniałe arbuzy, gdzie rosną akacje. Jest nawet spora jaskinia z ciekawą, ale zupełnie suchą szatą naciekową. Zapraszam, tym razem nie na spacer, a jazdę 100 km terenowym samochodem [84 zdjęcia].
<= Zdjęcia na monitor o rozdzielczości 1280*1024.

.

Akabat 
Podążając na zachód w stronę depresji Farafra dojeżdżamy do krawędzi płaskowyżu i ukazuje się nam niezwykły widok. Wyerodowane w kremowo-białym wapieniu wieże, pagody, postaci. Widok ten pojawia się nagle, w dole i jest zaskakujący. Między wapiennymi rzeźbami widać połacie złotego piasku. Pustynia Akabat. Nie jest to wielki obszar, ale ponieważ była to nasza pierwsza pustynia wapienna, lataliśmy w górę i na dół po zboczach płaskowyżu prawie do czarnej nocy i od bladego świtu następnego dnia. Niestety jest to dość znane miejsce i pustynia jest bardzo rozjeżdżona. Praktycznie niemożliwe jest znalezienie szerszego kadru bez śladów samochodów. Ślady te odciśnięte w żwirowym podłożu pozostaną tu chyba setki lat, bo żwir jest zbyt ciężki aby rozwiał je wiatr. Dalej w kierunku Farafry rozciąga się Akabat zachodni, żwirowo-skalista pustynia, na której widać, że zbliżamy się do oazy. [63 zdjęcia].
<= Zdjęcia na monitor o rozdzielczości 1280*1024.

.

Pustynia Biała wschodnia 
Po przejechaniu kolejnej, nieciekawej wydmy Akabatu zachodniego widzimy nagle kolonię wielkich białych robali. To początek Białej Pustyni. W jej wschodniej części erozja wiatrem i piaskiem pokładów wapienia utworzyła przedziwne kształty. Inaczej niz na Akabacie są one niewielkie, ale w niesamowitym zagęszczeniu Biała Pustynia jest wielką atrakcją turysyczną, a że położona jest blisko oazy Farafra ślady ludzkiej bytności widoczne są na każdym kroku. Zdjęcia ułozone są w kolejności wykonania od godz 15 do 9 następnego dnia. Pozwala to obserwować jak kolory skał i piasku zmieniają się wraz ze zmianą barwy światła. [78 zdjęć].
<= Zdjęcia na monitor o rozdzielczości 1280*1024.

.

Wielkie Morze Piasku 
Jadąc na południe od oazy Farafra docieramy do miejsca zwanego Minqar, czyli Dziób Ptaka. Z mapy wydawać by sie mogło, że nazwa pochodzi od wygietego w takim kształcie odcinka drogi. Na prawdę ten dziób to wysunięta najbardziej na wschód odnoga Wielkiego Morza Piasku, chyba najwiekszej na świecie piaszczystej pustyni. Zginęła w nim niejedna karawana i niejedna armia. Czrakter pustyni jest zupełnie inny niż na wydmie Abu Muhariq. Łańcuchy wydm w kształcie wielorybów są rzadsze, rozdzielone pofałdowanymi, lub zupełnie płaskimi dolinami. Dużo trudniej tam o ciekawe kadry, ale niesamowite jest wrażenie, kiedy stojąc na wydmie i patrząc sie na zachód, ma się przed soba ponad 300 kilometrów piachu.[30 zdjęć].
<= Zdjęcia na monitor o rozdzielczości 1280*1024.

.